جایی که وقت محدود است و برای سخن اندازه ای معین است، آنگاه کسی سخن حشو نمی گوید و عادت می کند تنها به آن چیزی که اساسی است بیاندیشد، بدینسان شخص چون برای زندگی وقت کمتری دارد، با حدتی دوبرابر زندگی می کند
در سایت شمالیها خواندم که هرسال در آبان ماه روستائیان و کوه نشینان در استانهای گیلان و مازندران مناسبت تیرما سینزه را جشن می گیرند. وقتی این را خواندم پیش خودم خجلت زده شدم که بعنوان یک گیلانی تاکنون از وجود چنین مناسبت و جشنی بیخبر بودم. چه دوست داشتنی اند مردمان بی غش روستا. چقدر مردم روستا و کوه نشین در عین پاکی و بی آلایشی، استوار و جان سختند. قرنها گذشت و هزاره ها رفتند و علیرغم شمشیر و تازیانه ی بربر و ترک و تاتار و عرب این مردمان مهربان و مقاوم سنن زیبای مان را که یادگار گذشتگان مان از اعصار دور می باشد به ما رساندند. چه بی توجهی غیر قابل توجیه و سزاوار سرزنش از جانب من و امثال من که از آن بیخبر بودیم و هستیم. جالبی اغلب این مناسبت ها در شاد بودن و خصلت جشن بودن شان می باشد و نه سوگواری و عزا. روح انسان برای زیستن و بهتر زیستن مجبور به شادی و سرور می باشد. حتی در دوران بدبختیها و فلاکتها. وچون زندگی کوتاه و وقت محدود است باید با شتابی دوبرابر زیست. مقاله «تیرما سینزه» نوشته سمیرا بزرگی را اینجا بخوانید
--------------
نقل قول اول پست را از یکی از کتابهایی که چند سال پیش خواندم یادداشت کردم. متاسفانه اسم نویسنده کتاب را در یادداشتم نیافتم
3 comments:
سلام گیله دختر جان.ببخشید دیگر اسمت رو نمیدونم.کامنتت رو در روشنگری دیدم و میخواستم ازت تشکر میکنم.تو هم یکی از ملالی جویا هستی.
گیلانک عزیز به جمع وبلاگ نویسان خوش آمدید
نقل قولی را که اشاره کردی نوشته رومن رولان می باشد
گیل ماز
درود
چه خوب میشد. اگر تمام سنگهایی که بسوی آدمها پرت می شوند و تمام گلوله هایی که بسوی انسانها شلیک می شوند گنجشک شوند
Post a Comment