این مقاله را تقدیم کردم به شمالیها. برای خواندنش لطفا اینجا مراجعه کنید
6 comments:
Anonymous
said...
گیلانک عزیز ,بر سر یک میز نشستن چه برای مذاکره و چه برای مشاجره و به هر عنوان دیگه در صورتی که چهره پلید و کثیف و وحشی مقابلت را میشناسی یک اشتباه و تبلیغ سیاسی برای او خواهد بود, همانطور که رزیم اسلامی با این حرکت برای خود تبلیغ سیاسی کرد تا دیگران به این باور برسند که در ایران تا بدان حد آزادی و دمکراسی وجود دارد که حتی مخالفین فکری هم آزادند تا برای مذاکرات وتبلیغ به ایران بروند. در جایی که جوانانش بخاطر داشتن نوشته ای در دست و تجمع اعتراضی محکوم به اعدام و شکنجه می شوند چه دمکراسی و آزادیی وجود دارد؟ در مملکتی که سرانش بفکر کنترل تلفنهای همراه جوانانش در کوچه و خیابان هستند و برای زنانش پارک های زنانه جدا درست میکنند چه جای بر سر یک میز نشستن می ماند? تائید یا غیر تائید, نشستن بر سر یک میز با عده ای تهی مغز و عاری از عواطف انسانی بجزء کوبیدن آب در هون چیز دیگری بیش نیست. موفق و پیروز باشی
دامون گرامی مدعی نیستم که دور یک میز نشستن با جانیان و دیکتاتورها حتما نتیجه مثبت خواهد داد. اما این اعتقاد را هم ندارم که مثلا نشستن با فرزند گوارا یا امثال آنها وجهه احمدی نژاد یا امثال او را بالا میبرد. مگر در جامعه بسته و عاری از آزادی ایران فکر می کنید چقدر از مردم ما از چه گوارا و اندیشه ها و کار او می دانند؟ بنظر من اکثریت بزرگی از مردم اصلا چیزی در این مورد نمیدانند. و آنهایی که میدانند معمولا در نحوی در کارهای سیاسی هستند حال عده ای خودی و بقیه مخالف که گمان نمیکنم با این ترفندهای تبلیغاتی تحت تاثیر واقع شوند البته اضافه کنم که با اینکه انتقادات خاص خودم را به این نوع نشست ها که می تواند برای دیکتاتورها خوراک تبلیغاتی درست کند داشته و معتقدم همیشه تمام جوانب را باید درنظر گرفت و سود و زیان آنرا محاسبه کرد. اما در مجموع معتقدم جوامع بسته و دیکتاتور زده را با انزوا کشاندن رهبران و حکام آن نمی توان به دمکراسی کشاند. اما برعکس با برخوردهای درست دیپلماتیک و سیاسی شاید بشود آنان را اندکی به میثاقهای حقوق انسانی وادار کرد
6 comments:
گیلانک عزیز ,بر سر یک میز نشستن چه برای مذاکره و چه برای مشاجره و به هر عنوان دیگه در صورتی که چهره پلید و کثیف و وحشی مقابلت را میشناسی یک اشتباه و تبلیغ سیاسی برای او خواهد بود, همانطور که رزیم اسلامی با این حرکت برای خود تبلیغ سیاسی کرد تا دیگران به این باور برسند که در ایران تا بدان حد آزادی و دمکراسی وجود دارد که حتی مخالفین فکری هم آزادند تا برای مذاکرات وتبلیغ به ایران بروند.
در جایی که جوانانش بخاطر داشتن نوشته ای در دست و تجمع اعتراضی محکوم به اعدام و شکنجه می شوند چه دمکراسی و آزادیی وجود دارد؟
در مملکتی که سرانش بفکر کنترل تلفنهای همراه جوانانش در کوچه و خیابان هستند و برای زنانش پارک های زنانه جدا درست میکنند چه جای بر سر یک میز نشستن می ماند?
تائید یا غیر تائید, نشستن بر سر یک میز با عده ای تهی مغز و عاری از عواطف انسانی بجزء کوبیدن آب در هون چیز دیگری بیش نیست.
موفق و پیروز باشی
دامون گرامی
مدعی نیستم که دور یک میز نشستن با جانیان و دیکتاتورها حتما نتیجه مثبت خواهد داد. اما این اعتقاد را هم ندارم که مثلا نشستن با فرزند گوارا یا امثال آنها وجهه احمدی نژاد یا امثال او را بالا میبرد. مگر در جامعه بسته و عاری از آزادی ایران فکر می کنید چقدر از مردم ما از چه گوارا و اندیشه ها و کار او می دانند؟ بنظر من اکثریت بزرگی از مردم اصلا چیزی در این مورد نمیدانند. و آنهایی که میدانند معمولا در نحوی در کارهای سیاسی هستند حال عده ای خودی و بقیه مخالف که گمان نمیکنم با این ترفندهای تبلیغاتی تحت تاثیر واقع شوند
البته اضافه کنم که با اینکه انتقادات خاص خودم را به این نوع نشست ها که می تواند برای دیکتاتورها خوراک تبلیغاتی درست کند داشته و معتقدم همیشه تمام جوانب را باید درنظر گرفت و سود و زیان آنرا محاسبه کرد. اما در مجموع معتقدم جوامع بسته و دیکتاتور زده را با انزوا کشاندن رهبران و حکام آن نمی توان به دمکراسی کشاند. اما برعکس با برخوردهای درست دیپلماتیک و سیاسی شاید بشود آنان را اندکی به میثاقهای حقوق انسانی وادار کرد
رفيق بيشتر قلمت را بگردان نگذار گيلانك خاموش شود
گیلانک عزیز قشنگ بود
مطلب جدیدم «خودم دیدم که انسان حیوانه» را اگر وقت کردی بخوان
قدمتان رو چشم
Salam. Post haye jaleb va motanavehi darid. khosham amad
رفيق ما هنوز دلمون واست تنگ ميشه ها اينقدر دير آپ ميكني!
Post a Comment